Het is een mooie, vroege voorjaarsdag. Koud, maar prettig, zonnig weer met een belofte van betere tijden. De vogels gaan te keer, het loof loopt uit, de treurwilg bij de slootkant heeft al een zacht groen waasje om zich heen geplooid. Het gaat, kortom, de goede kant op! Nog even en we kunnen weer buiten zitten in de tuin of op het balkon! Ik ga ook de goede kant op: ik ben op weg naar huis na een altijd gezellig bezoek aan een ervaren ex-collega. Bij het stoplicht dat ons fietsers veilig over de randweg zal loodsen sta ik achter een moeder met twee kinderen. Een heel kleintje voor in het zitje aan het stuur gepropt en een wat grotere achterop. De kleuter achterop, want dat is het, houdt in de ene hand de eigen schooltas vast en in de andere hand klemt zij een stapel kleuterwerken. Die stapel kon of mocht niet in het tasje, natuurlijk. Op haar hoofdje balanceert een echte ‘ik ben jarig kleuter kroon’. Een brede, gekleurde, kartonnen strook tot hoofdband geniet met daarop een keur aan van Japans vloeipapier geplooide bloemen. Heel feestelijk. Minder feestelijk is de enorme snottebel onderaan de neus van de jarige job! Wat te doen? Ze heeft haar handen vol. Hoe kan ze van die bel afkomen? Ze probeert het eerst met één van haar mouwen, maar die kan ze niet dicht genoeg naderen, omdat dan de stapel werkjes in de weg zit… Dan dient de oplossing zich aan: haar moeder gaat wat verzitten, want het stoplicht gaat bijna op groen. Haar rug kromt zich iets meer naar achteren. “Ha!” denkt de kleuter! En veegt met één lange haal van links naar rechts haar neus stevig af aan moeders mooie jas. “Ach lieverd, krijg ik zomaar een knuffel van je? Dankjewel, schattie!” glundert mams.
Ze zal er later pas achter komen, wat voor een knuffel dat nou precies was geweest! Zomaar!
Ik stond erbij en ik keek ernaar, omdat die slordige stapel kleuterwerken me zo ergerde… Ik zag stukjes van een kleurplaat van een tulp, een ietwat kromgetrokken plakwerk van een narcis met tuutmond gemaakt met een stukje eierdoos, ik ving een glimp op van een hyacint, gemaakt met tot bolletjes geprutste stukjes crêpepapier en ergens onderaan piepte ook nog een werkblad met letters…arghhhh… standaard kleuterwerkjes!!! Daar is op zich niets mis mee, maar ik hoop zo, dat mijn eigen kleinkinderen dat anders mogen gaan ervaren in hun kleutertijd…
Maak er wat van! Leve de verbeelding!