Ja , Hallo, ik dacht , ik bel je even!
Nou, lieve schat, daar ben ik ,weer even aan de lijn… Bel ik eigenlijk gelegen? Oh! Okay! Maar dat is pas over een half uur! Dan heb ik je allang weer opgehangen… Neee… ik wou effe met je kletsen… ik dacht zo: je bent zeker blij, dat je de ellende van de doorstroomtoets nu niet hoeft te begeleiden… wat een zenuwenbedoening is dat! Nee…sorry…je bent NIET blij… verkeerd woord… Het gaat niet zo goed nog? Nou, dan hoop ik, dat mijn belletje je een beetje kan afleiden … dat snap ik… nou ja… je mist in ieder geval de ouders van Adriaan! Tsjongejonge, wat zijn die een partijtje lastig! Adriaan heeft een keurig Havo advies, ook bereikt met clandestiene bijlessen,… ja… dat weet ik wel… jij hebt ook heel veel tijd aan hem gegeven… maar toch… nou zitten ze hem wijs te maken, dat hij, wanneer hij die doorstroomtoets goed maakt, naar het Stedelijk Gymnasium kan, want dattie dan een score hoger kan halen en dat is dus VWO en VWO is hetzelfde als atheneum/ gymnasium, dus… ze hebben hem nog niet opgegeven… nee… dat kon nog niet… kan pas in maart… echt wel! Dus wat denk je? Dat joch zit grijs van ellende in de klas. Zo zielig! Op van de zenuwen! En zo zijn er nog een paar… Dat moesten ze toch afschaffen… die toetsen, ja! Allemaal! Schieten we niks mee op! Is één van mijn stokpaarden… ja… weet ik… nou… dan hou ik daarover op. Niet ophangen nog: drie keer raden namelijk wat Kees me geflikt heeft, over toetsen gesproken, die flapdrol! Ik had de kar met de gameboys al een dag van te voren netjes in mijn klas klaarstaan, alles opgeladen en wel, kom ik op dag één het lokaal in: kar weg! Ja! Met alle gameboys en al… jahaaa… ik weet wel dat dat tablets zijn… laat me nou… Groep 8 zou de toets digitaal maken, toch? Kinderen blij, ik blij, want dan hoef ik het ook niet zelf na te kijken, weetjewel. Alles neutraal, nickt me daar die Kees de hele bubs onder de kont vandaan, IN OVERLEG MET Maarten. Ja, meneer de Lange voor jou… Ik op hoge poten naar Kees, die stuurt me naar Maarten, die zegt: Tsja, Kees had vorig jaar in groep 8 dat akkefietje met dat hij werd verdacht van het frauderen van de toetsuitslagen, weet je nog? Ja! De geruchten gingen, dat hij een aantal opgaven letterlijk met de kinderen had geoefend van te voren en dat hij hier en daar wat foute antwoorden ‘over het hoofd had gezien bij het nakijken’… zo ken ik er ook nog wel en paar… maar… eerlijk is eerlijk, dat getoets is gewoon super fraudegevoelig, toch? Ik vind van wel… Hoe dan ook: zijn groep had een uitzonderlijk goede eindscore behaald. Weet je nog wel, toch? Dat was jouw ouwe groep! Joh… dat kan je je toch nog wel herinneren? Die rel? Jij was zelf ook heel erg verbaasd over de uitslag… klopte helemaal niet met het voorlopige advies enzo… Hoe kan je dat nou niet meer weten, schat? Oh. De klap heeft ook je geheugen geraakt en niet alleen je been… excuus… anyway: nu mag Kees zich niet meer aan papieren toetsen wagen, maar moet hij zijn leerlingen alles digitaal laten maken. Moet van Maarten… Maar Kees zelf beweert, dat hij is ‘uitverkoren’ om ‘een pilot’ te draaien… hoe vind je die? Kan je je daar niet druk over maken, nu? Oh. Je kan het er niet bij hebben… teveel prikkels weer… nou vertel es dan: hoe gaat het verder met jou? Wat gaat die fysio zo met je doen?…. Jannie? Jannie?
Ja, hallo! Met mij! Ik dacht: ik bel je even ?
Hoe gaat het? Wat? Moet ik je dat maar liever niet vragen? Okay… nou… vervelend, hoor. Voor jou! Niet voor mij, nee, dat bedoelde ik echt niet! Ik wou je wat vertellen: ik moest me toch nog opgeven voor nascholing? Ja. Had ik al wel gedaan, voor de grote vakantie al… maar ik kreeg te horen, dat zowel mijn eerste als tweede keuze niet gehonoreerd zou gaan worden, omdat ik bijna met pensioen ga! Weet je nog? Natuurlijk wel, daar heb ik toen nog zo’n heisa over geschopt… bij het bestuur! Eerst mocht ik niet mee met Bertien en Sonja op studiereis naar Finland en ik mocht ook niet op een cursus , waar ik wilde leren hoe ik filmpjes zelf kan editten… of hoe dat dan ook heet. Ik wil dit jaar graag filmen met groep 8 bij de musical. Scenes ‘achter de schermen’ of ‘ondertussen buiten’ of ‘een kijkje bij de buren’. Leek me leuk! Goede aanvulling op onze skills… Mocht ook niet! Te duur! Dat betaalt zich niet meer naar school terug! Jij gaat bijna met pensioe-hoen… Kijk maar een paar instructievideo’s op Joeptjoep! Maar ik moest wel wat, vanwege de punten en het totaal van de hele school op de schaal van Bijgeschooldheid slash Professionaliteit slash de School als Lerende Organisatie en toen hebben ze mij opgegeven voor zes workshops “Beeldend Schrijven”. Klinkt wel leuk, toch? Wat daar de bedoeling van is? Nou, dat je iets schrijft en daar ook beelden bij maakt. Tekenen, schilderen, foto’s… klei… lappies… maakt niet uit. Hoezo is dat echt iets voor mij? Fröbelen? Dat is wel een hele ouwe term voor … Crea Bea? Nog erger! Ga je me nu een potje zitten te beledigen? Pas op, hoor! Luister nou… Had ik gisteren de kennismakingsbijeenkomst… mijn God… bij het voorstelrondje was de helft van de 12 deelneemsters al in tranen. Ik dacht: ik zit bij de verkeerde workshop! Had ik me misschien vergist in de locatie? Nee! Ik zat goed! We gaan brieven schrijven aan een iemand uit onze persoonlijke geschiedenis en dan in lijn met de inhoud van het schrijfwerk beeldend werk maken. Waarom ze moesten huilen? Nou: één vrouw ging schrijven over een overleden vader, twee gingen schrijven aan de helaas nog niet overleden moeder, waarmee ze geen goed contact hadden, er was er één bij, die ging wat schrijven voor een man, die als alles anders was gelopen nu haar partner zou zijn geweest, een vrouw ligt in scheiding en vond het iets over zichzelf moeten vertellen allemaal heel lastig, een vrouw barstte in snikken uit, omdat ze ‘helemaal niet kon tekenen’ en in paniek raakte bij het idee, dat ons werk gepresenteerd gaat worden over 12 weken. Oh ja… en de laatst snikkende vrouw klaagde over haar lijf, dat haar in de steek liet en dat niemand dat aan haar kon zien. Zij ging brieven schrijven aan haar lichaam!!! Of dat ook mocht? Dat mocht! “Goh, je ziet er nog zo goed uit voor je leeftijd”, riep één van de andere deelneemsters, bedoeld om haar te troosten? Maar die opmerking maakte het juist nog erger: dat was nou juist ‘helemaal niet look om te horen’. Ja. Zij spreekt met een Engels accent… look in plaats van leuk… ‘dat iedereen denkt, wat is die vrouw nok sterk en dan laten ze je alles alles alone doen…” Voor de rest viel het reuze mee. Ik? ‘Look’, dat je dat vraagt: ik ga schrijven aan mijn overleden zusjes… nee… geintje… ik ga brieven schrijven aan de klas! Hoezo? Waarom kan dát nou weer niet? Maak ik mezelf te belangrijk? Dring ik mij op aan de kinderen? Wil ik teveel een Popi Dopi zijn ? Nou ja… lieve schat… Dat vind ik niet zo look, hoor… Jannie? Jannie?
Ja, hallo, met mij, ik dacht, ik bel je even.
Moet je horen, Jannie, nee… echt… eventjes maar… ik moet dit aan iemand kwijt en het gaat jou ook aan als je weer terug bent in de groep. Ja. Dat weet ik. Dat realiseer ik me heus wel. Dat dat nog wel lang kan gaan duren, maar dit moet je echt even weten, schat. Nee. Ja. Luister dan… Ik zit na school braaf de Engelse woordjes na te kijken, had ik de kids beloofd, alle tafels staan al op de stoelen, de klas is leeg, hoor ik ineens een boze stem vanuit de deuropening: “Is hier nog iemand in het lokaal of hoe zit dat?” Ik roep terug, vanachter mijn bureau: “Ja hoor, hier zit nog een hardwerkende leerkracht Engelse woordjes na te kijken.” Stapt er een kleine vrouw naar binnen, ze stampte nog net niet, posteert zich ietwat wijdbeens bij mijn bureau en vraagt: “Bent u de juf van Korneel dit jaar?” Ik knik van ja. “Nou, dan heb ik een mededeling voor u : Korneel gaat groep 8 niet overdoen en al helemaal bij u en ook helemaal niet terug naar groep 7, dat is een belachelijk idee! Ik laat het niet toe, dat de toekomst van mijn kleinzoon zo door u wordt verpest!” Hoe vind je die? De óma van Korneel! Dat is voor het eerst, dat ik dat meemaak! Een boze oma in mijn klas! Nee! Ik had er even niet van terug, hoor… Ik ben eerst rustig opgestaan en toen heb ik haar gezegd, dat wat ze zei vooralsnog helemaal niet aan de orde was en dat ik de zorgen omtrent de vorderingen van haar kleinzoon niet met haar, maar met de ouders van Korneel intensief aan het bespreken ben. Ze komen godbetert al elke week op gesprek , al vel. Zijn vader is er dan een keer niet bij. Die vliegt op Frankrijk. Nee, die oma is hardnekkig. Ze zegt: “Dus, u gaat hem niet laten zitten?” Ik zeg: “Ik zie dat u boos bent en bezorgd. Korneel boft maar met zo’n betrokken oma! Morgen bespreek ik het één en ander weer met uw dochter. Nu ga ik graag verder met nakijken en ik heb zo een vergadering.” En toen liep ik zeg maar ongedwongen met haar mee naar de deur, gaf haar een hand en wenste haar nog een fijne dag verder! Ja! Dat deed ik! Goed van mij, hé! Heeft die gast van die cursus ‘gesprekken met boze ouders’ me toch nog iets geleerd… Hoezo? Bot? Ik? Ik ben nooit bot! Ik ben alleen duidelijk! Wat bedoel je met : dat krijg ik dan nog wel terug van die moeder? Jannie? Jannie?
Ja, Hallo, met mij! Ik dacht: Ik bel je even!
Hohoi! Hoe is het nou? Ben je al lekker een keer naar buiten geweest? Wel naar buiten, maar niet lekker? Kan je man niet goed omgaan met de rolstoel… neee… van die hoge stoep bij de Kleverlaan? Ai! Op je zere been… ehm… nou… die schaafwond goed in de gaten houden, hoor! Heee… even iets anders… Ben je ook zo blij met de uitspraken van Robbert Dijkgraaf over het opkrikken van leerniveaus in het hoger en universitair onderwijs? Niet gevolgd? Joh, dat gaat toch verder dan alleen politiek, meid! Nou ja, hoe dan ook, waar ik je voor bel: je raadt nooit, wat er deze week nou weer is gebeurd, Jannie! Hoezo? Nee! Natuurlijk bel ik je niet om een raadspelletje te doen. Dat snap ik heus wel. Luister: jouw stagiaire was er weer. In groep 8 ja. Die Sonja, ja! Ze moest nog een paar lesjes taal doen. Grammatica. Ging ze de klas het verschil uitleggen tussen het lijdend voorwerp en het meewerkend voorwerp. En daar maakte ze me toch een potje van… niet normaal. En dat voor een derdejaars!!! Ze wou er iets ludieks van maken en had een hele schoenendoos vol met voor haar persoonlijke dingetjes mee en met die dingetjes… Wat voor dingetjes? Nou: een diadeem, een klein doosje met haar melktanden, een foto van haar opa en oma… dat soort dingetjes… neee. Luister nou… met die dingetjes maakte ze dan steeds een voorbeeldzin. Met de bedoeling om het verschil tussen het lijdend en het meewerkend voorwerp uit te leggen, Ja? Niet? Dat meen je niet? Weet jij dat ook niet? Hoe doe jij dat dan, als deze stof aan de beurt is? Echt? Dat is gewaagd… Geef je het echt als opdracht aan een paar blije bollebozen in de groep? Powerpointje… hmmm. Nou ja… Nee, dan deze Sonja …het klopte gewoon niet wat ze zei. De klas was lief. Effe afgeleid van de gewone routine van de schooldag… werkt altijd, maar na een tijdje begonnen er steeds meer kids naar mij te gluren. Opgetrokken wenkbrauwen, vragende blikken. Cas mimede zelfs: “Klopt dit, juf?” Toen heb ik haar maar onderbroken. “Bedankt voor het leuke idee met die doos enzo,”zei ik, “ maar eh… je uitleg is niet helemaal correct… en zorgt nu voor wat verwarring, dus… zullen we daar bij de nabespreking nog even op terugkomen?” Barste ze in snikken uit! Ze had er juist heel erg goed op geoefend en haar moeder zei, dat het wel zo was… De kids doodstil van schrik! Ik met Sonja even naar de gang. Glaasje water. Kinderen aan het werk gezet met hun projecten. Sonja, haal jij maar even een frisse neus, meid… is ze niet meer teruggekomen. Nee! Althans… niet alleen! Tegen vijven komt ze samen met haar moeder de klas in. Ik gauw thee gezet en de doos met tissues in de aanslag op de instructietafel… Ja! Een heel verhaal! Ze begonnen boos, toen werden ze verdrietig (tissues!!!) en toen ik ze rustig ging uitleggen, wat nu feitelijk het verschil is tussen dat vermaledijde lijdende voorwerp en de even vermaledijde meewerkende variant, waren ze zo verbaasd, dat ze hun tranen vergaten. Ja! Natuurlijk, lieverd, ik leg het jou ook graag een keer uit. Nu? Waarom niet? Kleine moeite hoor: Luister: Jan geeft de bal aan Maarten. Onderwerp: Jan. Hoe vind je het onderwerp? Wie of wat plus de persoonsvorm. Hoe vind je de persoonsvorm? De zin in een andere tijd zetten: Jan gaf de bal etc of er een vraagzin van maken: Geeft Jan de bal etc…, het van plek of vorm veranderde woord is de persoonsvorm! Wat doet Jan? Hij geeft! Gezegde: geeft! Wat geeft Jan? De bal! Dat is het lijdende voorwerp! Aan wie of wat geeft Jan de bal? Aan Maarten! Die is het meewerkende voorwerp. Nee… Maarten is niet letterlijk een voorwerp, Jannie. En soms werkt een meewerkend voorwerp ook niet letterlijk mee… Jan geeft Maarten een klap voor zijn kanis… Dan is Maarten nog steeds het meewerkende voorwerp in de zin… wat zeg je me nou? Moet ik niet zo’n betweterig toontje tegen jou aanslaan? Ik moest je toch iets uitleggen? Jannie? Jannie?