Burgerlijk ongehoorzaam?
Je zal maar handhaver zijn op dit moment! Een BOA, bedoel ik of iets wat daaraan verwant is. Ik voel met ze mee: geen gezag, wel de opdracht om namens het gezag medemensen aan te spreken op hun gedrag… Vandaag zag ik er twee in de winkelstraat waar ik even moest zijn voor o.a. brood en shampoo. Ze waren parkeerbonnen aan het uitdelen. Daar stormt achter mij ineens hét prototype van de boze, witte, dwarse, zich tekortgedaanvoelende man het Kruidvat uit. Hij begint meteen te tieren tegen de parkeerwachten even verderop:
“Hebben jullie niks beters te doen dan ons zo te pesten lazer op met je bonnetjes ik mag ook niks meer in deze verdomde *** tijd ik kan nergens naar toe met die Corona onzin sta ik hier effe twee minuutjes lappen jullie me een bon aan me reet sooooodemieter op!”
De BOA’s van dienst ondergaan het verbale spervuur gelaten en gaan stug door met hun werk. De boze man, geen respons krijgend, stapt dan maar woedend in zijn auto en scheurt plankgas weg. Raakt in zijn onbezonnenheid nog de stapel verpakkingen bij de witgoed winkel voor de deur op de hoek. Gelukkig zijn de dozen leeg!
Zaak is, beste mensen, om boosheid, ook de boosheid die er onbeschoft uitkomt en die uit lijkt te zijn op niets dan destructie, proberen te begrijpen, maar tegelijkertijd het begrip voor de boosheid niet te verwarren met het goedkeuren van de uit de boosheid voortkomende al dan niet vandalistische acties.
Ik verval in herhalingen, vrees ik, trouwe volger, maar gooi dit er toch even in:
Wat moet wij onze kinderen en kinds-kinderen in deze turbulente tijden dus vooral leren? Niet taal, niet rekenen, geen spelling, nee, we moeten ze leren om een beetje burgerlijk ongehoorzaam te durven zijn af en toe. Met andere woorden: Om een kritische burger te zijn, die voor zichzelf kan opkomen en voor de zwakkeren in onze samenleving, zonder anderen te kwetsen. Daarbij gaan rechten en plichten echt hand in hand!
Brrrr…. Ik lijk wel zo’n gladjakker van een politicus (m/v)… Het moet toch niet erger worden…