Download hier… 

7. Ja, hallo met mij! Ik dacht: ik bel je even…

Hoi! Goedemiddag! Niet? Ach jee, dat is even een tegenvaller voor je. Tsja… zo’n bacteriële infectie kan hardnekkig zijn… Niet naar de kliniek terug? Oh, dat scheelt dan weer. Ja? Thuiszorg? Nou schat, wees maar blij, dat dat bestaat dan… sorrie… blij is niet een woord dat je nu wilt horen. Nou ja, zeg, waar ik eigenlijk voor belde… jaaa… voor jou… maar ook om te vertellen, dat de verhuizing intern nu echt helemaal gedaan is. Dat lokaal van groep 8, jouw groep, is best fijn! Heel licht. Ramen van twee kanten, eigen deur naar het voormalige kleuterplein… Ja! Wist je dat niet? Stond in de memo van vorige week… lees je niet… nou ja. De kleuters spelen nu ook op het grote plein en hun spullen staan in een nieuw gebouwd hok daar. En de peuters kunnen zodoende op het kleine plein. Die zijn daar alleen in de ochtend, dus met groep 8 kan je ook lekker buiten werken daar. Niet aan beginnen? Waarom niet? Och, Jannie toch… Je kan in het lokaal ook fijn lawaai maken. Hoezo? Omdat je geen directe buren hebt. Lawaai is niet fijn… nee… snap ik… maar wanneer je de liedjes voor de musical moet oefenen is het… wil je niet aan denken nog. Begrijp ik. En naast het lokaal is een hele brede gang, daar heb ik een gezellig chillhoekje gemaakt. Met een zitzak en een boekenkastje en de ronde instructietafel en spelletjes uit de meervoudige intelligentiekast. Nee joh, die gebruikten we toch al steeds minder… Hoe dan? Nou, met die oude lompe prijzenkast uit het kleine kamertje. Heb ik dwars gezet. Nee, dat mocht niet, dat klopt, maar toen Job zei, dat het een goed idee was, alsof hij het had bedacht, kon het inene wel… Niet te geloven, toch, wat hij voor elkaar krijgt bij onze directeur? Mannen onder elkaar of zo… Het enige nadeel van het nieuwe lokaal is, dat de binnenmuur nogal wankel is. Wiebelig. Onvast. Als een van de kids de deur van de wc te hard dichtdoet, moet ik meteen het digibord opnieuw callibreren. Wil jij geen digibord in je klas? Joh, dat kan je echt niet meer weigeren, hoor! In alle groepen hangt er één. Wat bedoel je? Niet democratisch? Ach, lieverd, de vooruitgang van de techniek heeft toch niets met het recht van de meeste stemmen te maken. Aan jou is niets gevraagd? Voegt het niets toe aan de inhoud van ons onderwijs? Ja, daar heb je wel een punt, maar het ook best makkelijk. Effe een filmpje oppiepen, ondersteuning voor de nieuwe leesmethode. Jazeker! Stond ook in de memo, schat. Vanwege de Pisapaniek… De leesprestaties van het Nederlandse schoolkind hollen achteruit… een echt boek is beter dan een tablet… Ik vind, dat je dat… oh…wat ik vind interesseert je nu even niet… jij gaat niet mee met die digitale verslaving… Tsja… dan ga je toch lekker op de Vrije School werken, als je weer helemaal beter bent, Jannie… Jannie? Jannie?

Ja , Hallo, ik dacht , ik bel je even!

Nou, lieve schat, daar ben ik ,weer even aan de lijn… Bel ik eigenlijk gelegen? Oh! Okay! Maar dat is pas over een half uur! Dan heb ik je allang weer opgehangen… Neee… ik wou effe met je kletsen… ik dacht zo: je bent zeker blij, dat je de ellende van de doorstroomtoets nu niet hoeft te begeleiden… wat een zenuwenbedoening is dat! Nee…sorry…je bent NIET blij… verkeerd woord… Het gaat niet zo goed nog? Nou, dan hoop ik, dat mijn belletje je een beetje kan afleiden … dat snap ik… nou ja… je mist in ieder geval de ouders van Adriaan! Tsjongejonge, wat zijn die een partijtje lastig! Adriaan heeft een keurig Havo advies, ook bereikt met clandestiene bijlessen,… ja… dat weet ik wel… jij hebt ook heel veel tijd aan hem gegeven… maar toch… nou zitten ze hem wijs te maken, dat hij, wanneer hij die doorstroomtoets goed maakt, naar het Stedelijk Gymnasium kan, want dattie dan een score hoger kan halen en dat is dus VWO en VWO is hetzelfde als atheneum/ gymnasium, dus… ze hebben hem nog niet opgegeven… nee… dat kon nog niet… kan pas in maart… echt wel! Dus wat denk je? Dat joch zit grijs van ellende in de klas. Zo zielig! Op van de zenuwen! En zo zijn er nog een paar… Dat moesten ze toch afschaffen… die toetsen, ja! Allemaal! Schieten we niks mee op! Is één van mijn stokpaarden… ja… weet ik… nou… dan hou ik daarover op. Niet ophangen nog: drie keer raden namelijk wat Kees me geflikt heeft, over toetsen gesproken, die flapdrol! Ik had de kar met de gameboys al een dag van te voren netjes in mijn klas klaarstaan, alles opgeladen en wel, kom ik op dag één het lokaal in: kar weg! Ja! Met alle gameboys en al… jahaaa… ik weet wel dat dat tablets zijn… laat me nou… Groep 8 zou de toets digitaal maken, toch? Kinderen blij, ik blij, want dan hoef ik het ook niet zelf na te kijken, weetjewel. Alles neutraal, nickt me daar die Kees de hele bubs onder de kont vandaan, IN OVERLEG MET Maarten. Ja, meneer de Lange voor jou… Ik op hoge poten naar Kees, die stuurt me naar Maarten, die zegt: Tsja, Kees had vorig jaar in groep 8 dat akkefietje met dat hij werd verdacht van het frauderen van de toetsuitslagen, weet je nog? Ja! De geruchten gingen, dat hij een aantal opgaven letterlijk met de kinderen had geoefend van te voren en dat hij      hier en daar wat foute antwoorden ‘over het hoofd had gezien bij het nakijken’… zo ken ik er ook nog wel en paar… maar… eerlijk is eerlijk, dat getoets is gewoon super fraudegevoelig, toch? Ik vind van wel… Hoe dan ook: zijn groep had een uitzonderlijk goede eindscore behaald. Weet je nog wel, toch? Dat was jouw ouwe groep! Joh… dat kan je je toch nog wel herinneren? Die rel? Jij was zelf ook heel erg verbaasd over de uitslag… klopte helemaal niet met het voorlopige advies enzo… Hoe kan je dat nou niet meer weten, schat? Oh. De klap heeft ook je geheugen geraakt en niet alleen je been… excuus… anyway: nu mag Kees zich niet meer aan papieren toetsen wagen, maar moet hij zijn leerlingen alles digitaal laten maken. Moet van Maarten… Maar Kees zelf beweert, dat hij is ‘uitverkoren’ om ‘een pilot’ te draaien… hoe vind je die? Kan je je daar niet druk over maken, nu? Oh. Je kan het er niet bij hebben… teveel prikkels weer… nou vertel es dan: hoe gaat het verder met jou? Wat gaat die fysio zo met je doen?…. Jannie? Jannie?

Ja, hallo! Met mij! Ik dacht: ik bel je even ?

Hoe gaat het? Wat? Moet ik je dat maar liever niet vragen? Okay… nou… vervelend, hoor. Voor jou! Niet voor mij, nee, dat bedoelde ik echt niet! Ik wou je wat vertellen: ik moest me toch nog opgeven voor nascholing? Ja. Had ik al wel gedaan, voor de grote vakantie al… maar ik kreeg te horen, dat zowel mijn eerste als tweede keuze niet gehonoreerd zou gaan worden, omdat ik bijna met pensioen ga! Weet je nog? Natuurlijk wel, daar heb ik toen nog zo’n heisa over geschopt… bij het bestuur! Eerst mocht ik niet mee met Bertien en Sonja op studiereis naar Finland en ik mocht ook niet op een cursus , waar ik wilde leren hoe ik filmpjes zelf kan editten… of hoe dat dan ook heet. Ik wil dit jaar graag filmen met groep 8 bij de musical. Scenes ‘achter de schermen’ of ‘ondertussen buiten’ of ‘een kijkje bij de buren’. Leek me leuk! Goede aanvulling op onze skills… Mocht ook niet! Te duur! Dat betaalt zich niet meer naar school terug! Jij gaat bijna met pensioe-hoen… Kijk maar een paar instructievideo’s op Joeptjoep! Maar ik moest wel wat, vanwege de punten en het totaal van de hele school op de schaal van Bijgeschooldheid slash Professionaliteit slash de School als Lerende Organisatie en toen hebben ze mij opgegeven voor zes workshops “Beeldend Schrijven”. Klinkt wel leuk, toch? Wat daar de bedoeling van is? Nou, dat je iets schrijft en daar ook beelden bij maakt. Tekenen, schilderen, foto’s… klei… lappies… maakt niet uit. Hoezo is dat echt iets voor mij? Fröbelen? Dat is wel een hele ouwe term voor … Crea Bea? Nog erger! Ga je me nu een potje zitten te beledigen? Pas op, hoor! Luister nou… Had ik gisteren de kennismakingsbijeenkomst… mijn God… bij het voorstelrondje was de helft van de 12 deelneemsters al in tranen. Ik dacht: ik zit bij de verkeerde workshop! Had ik me misschien vergist in de locatie? Nee! Ik zat goed! We gaan brieven schrijven aan een iemand uit onze persoonlijke geschiedenis en dan in lijn met de inhoud van het schrijfwerk beeldend werk maken. Waarom ze moesten huilen? Nou: één vrouw ging schrijven over een overleden vader, twee gingen schrijven aan de helaas nog niet overleden moeder, waarmee ze geen goed contact hadden, er was er één bij, die ging wat schrijven voor een man, die als alles anders was gelopen nu haar partner zou zijn geweest, een vrouw ligt in scheiding en vond het iets over zichzelf moeten vertellen allemaal heel lastig, een vrouw barstte in snikken uit, omdat ze ‘helemaal niet kon tekenen’ en in paniek raakte bij het idee, dat ons werk gepresenteerd gaat worden over 12 weken. Oh ja… en de laatst snikkende vrouw klaagde over haar lijf, dat haar in de steek liet en dat niemand dat aan haar kon zien. Zij ging brieven schrijven aan haar lichaam!!! Of dat ook mocht? Dat mocht! “Goh, je ziet er nog zo goed uit voor je leeftijd”, riep één van de andere deelneemsters, bedoeld om haar te troosten? Maar die opmerking maakte het juist nog erger: dat was nou juist ‘helemaal niet look om te horen’. Ja. Zij spreekt met een Engels accent… look in plaats van leuk… ‘dat iedereen denkt, wat is die vrouw nok sterk en dan laten ze je alles alles alone doen…” Voor de rest viel het reuze mee. Ik? ‘Look’, dat je dat vraagt: ik ga schrijven aan mijn overleden zusjes… nee… geintje… ik ga brieven schrijven aan de klas! Hoezo? Waarom kan dát nou weer niet? Maak ik mezelf te belangrijk? Dring ik mij op aan de kinderen? Wil ik teveel een Popi Dopi zijn ? Nou ja… lieve schat… Dat vind ik niet zo look, hoor… Jannie? Jannie?

Ja, hallo, met mij, ik dacht, ik bel je even.

Moet je horen, Jannie, nee… echt… eventjes maar… ik moet dit aan iemand kwijt en het gaat jou ook aan als je weer terug bent in de groep. Ja. Dat weet ik. Dat realiseer ik me heus wel. Dat dat nog wel lang kan gaan duren, maar dit moet je echt even weten, schat. Nee. Ja. Luister dan… Ik zit na school braaf de Engelse woordjes na te kijken, had ik de kids beloofd, alle tafels staan al op de stoelen, de klas is leeg, hoor ik ineens een boze stem vanuit de deuropening: “Is hier nog iemand in het lokaal of hoe zit dat?” Ik roep terug, vanachter mijn bureau: “Ja hoor, hier zit nog een hardwerkende leerkracht Engelse woordjes na te kijken.” Stapt er een kleine vrouw naar binnen, ze stampte nog net niet, posteert zich ietwat wijdbeens bij mijn bureau en vraagt: “Bent u de juf van Korneel dit jaar?” Ik knik van ja. “Nou, dan heb ik een mededeling voor u : Korneel gaat groep 8 niet overdoen en al helemaal bij u en ook helemaal niet terug naar groep 7, dat is een belachelijk idee! Ik laat het niet toe, dat de toekomst van mijn kleinzoon zo door u wordt verpest!” Hoe vind je die? De óma van Korneel! Dat is voor het eerst, dat ik dat meemaak! Een boze oma in mijn klas! Nee! Ik had er even niet van terug, hoor… Ik ben eerst rustig opgestaan en toen heb ik haar gezegd, dat wat ze zei vooralsnog helemaal niet aan de orde was en dat ik de zorgen omtrent de vorderingen van haar kleinzoon niet met haar, maar met de ouders van Korneel intensief aan het bespreken ben. Ze komen godbetert al elke week op gesprek , al vel. Zijn vader is er dan een keer niet bij. Die vliegt op Frankrijk. Nee, die oma is hardnekkig. Ze zegt: “Dus, u gaat hem niet laten zitten?” Ik zeg: “Ik zie dat u boos bent en bezorgd. Korneel boft maar met zo’n betrokken oma! Morgen bespreek ik het één en ander weer met uw dochter. Nu ga ik graag verder met nakijken en ik heb zo een vergadering.” En toen liep ik zeg maar ongedwongen met haar mee naar de deur, gaf haar een hand en wenste haar nog een fijne dag verder! Ja! Dat deed ik! Goed van mij, hé! Heeft die gast van die cursus ‘gesprekken met boze ouders’ me toch nog iets geleerd… Hoezo? Bot? Ik? Ik ben nooit bot! Ik ben alleen duidelijk! Wat bedoel je met : dat krijg ik dan nog wel terug van die moeder? Jannie? Jannie?

Ja, Hallo, met mij! Ik dacht: Ik bel je even!

Hohoi! Hoe is het nou? Ben je al lekker een keer naar buiten geweest? Wel naar buiten, maar niet lekker? Kan je man niet goed omgaan met de rolstoel… neee… van die hoge stoep bij de Kleverlaan? Ai! Op je zere been… ehm… nou… die schaafwond goed in de gaten houden, hoor! Heee… even iets anders… Ben je ook zo blij met de uitspraken van Robbert Dijkgraaf over het opkrikken van leerniveaus in het hoger en universitair onderwijs? Niet gevolgd? Joh, dat gaat toch verder dan alleen politiek, meid! Nou ja, hoe dan ook, waar ik je voor bel: je raadt nooit, wat er deze week nou weer is gebeurd, Jannie! Hoezo? Nee! Natuurlijk bel ik je niet om een raadspelletje te doen. Dat snap ik heus wel. Luister: jouw stagiaire was er weer. In groep 8 ja. Die Sonja, ja! Ze moest nog een paar lesjes taal doen. Grammatica. Ging ze de klas het verschil uitleggen tussen het lijdend voorwerp en het meewerkend voorwerp. En daar maakte ze me toch een potje van… niet normaal. En dat voor een derdejaars!!! Ze wou er iets ludieks van maken en had een hele schoenendoos vol met voor haar persoonlijke dingetjes mee en met die dingetjes… Wat voor dingetjes? Nou: een diadeem, een klein doosje met haar melktanden, een foto van haar opa en oma… dat soort dingetjes… neee. Luister nou… met die dingetjes maakte ze dan steeds een voorbeeldzin. Met de bedoeling om het verschil tussen het lijdend en het meewerkend voorwerp uit te leggen, Ja? Niet? Dat meen je niet? Weet jij dat ook niet? Hoe doe jij dat dan, als deze stof aan de beurt is? Echt? Dat is gewaagd… Geef je het echt als opdracht aan een paar blije bollebozen in de groep? Powerpointje… hmmm. Nou ja… Nee, dan deze Sonja …het klopte gewoon niet wat ze zei. De klas was lief. Effe afgeleid van de gewone routine van de schooldag… werkt altijd, maar na een tijdje begonnen er steeds meer kids naar mij te gluren. Opgetrokken wenkbrauwen, vragende blikken. Cas mimede zelfs: “Klopt dit, juf?” Toen heb ik haar maar onderbroken. “Bedankt voor het leuke idee met die doos enzo,”zei ik, “ maar eh… je uitleg is niet helemaal correct… en zorgt nu voor wat verwarring, dus… zullen we daar bij de nabespreking nog even op terugkomen?” Barste ze in snikken uit! Ze had er juist heel erg goed op geoefend en haar moeder zei, dat het wel zo was… De kids doodstil van schrik! Ik met Sonja even naar de gang. Glaasje water. Kinderen aan het werk gezet met hun projecten. Sonja, haal jij maar even een frisse neus, meid… is ze niet meer teruggekomen. Nee! Althans… niet alleen! Tegen vijven komt ze samen met haar moeder de klas in. Ik gauw thee gezet en de doos met tissues in de aanslag op de instructietafel… Ja! Een heel verhaal! Ze begonnen boos, toen werden ze verdrietig (tissues!!!) en toen ik ze rustig ging uitleggen, wat nu feitelijk het verschil is tussen dat vermaledijde lijdende voorwerp en de even vermaledijde meewerkende variant, waren ze zo verbaasd, dat ze hun tranen vergaten. Ja! Natuurlijk, lieverd, ik leg het jou ook graag een keer uit. Nu? Waarom niet? Kleine moeite hoor: Luister: Jan geeft de bal aan Maarten. Onderwerp: Jan. Hoe vind je het onderwerp? Wie of wat plus de persoonsvorm. Hoe vind je de persoonsvorm? De zin in een andere tijd zetten: Jan gaf de bal etc of er een vraagzin van maken: Geeft Jan de bal etc…, het van plek of vorm veranderde woord is de persoonsvorm! Wat doet Jan? Hij geeft! Gezegde: geeft! Wat geeft Jan? De bal! Dat is het lijdende voorwerp! Aan wie of wat geeft Jan de bal? Aan Maarten! Die is het meewerkende voorwerp. Nee… Maarten is niet letterlijk een voorwerp, Jannie. En soms werkt een meewerkend voorwerp ook niet letterlijk mee… Jan geeft Maarten een klap voor zijn kanis… Dan is Maarten nog steeds het meewerkende voorwerp in de zin… wat zeg je me nou? Moet ik niet zo’n betweterig toontje tegen jou aanslaan? Ik moest je toch iets uitleggen? Jannie? Jannie?

Ja , Hallo, ik dacht , ik bel je even!

Nou, lieve schat, daar ben ik ,weer even aan de lijn… Bel ik eigenlijk gelegen? Oh! Okay! Maar dat is pas over een half uur! Dan heb ik je allang weer opgehangen… Neee… ik wou effe met je kletsen… ik dacht zo: je bent zeker blij, dat je de ellende van de doorstroomtoets nu niet hoeft te begeleiden… wat een zenuwenbedoening is dat! Nee…sorry…je bent NIET blij… verkeerd woord… Het gaat niet zo goed nog? Nou, dan hoop ik, dat mijn belletje je een beetje kan afleiden … dat snap ik… nou ja… je mist in ieder geval de ouders van Adriaan! Tsjongejonge, wat zijn die een partijtje lastig! Adriaan heeft een keurig Havo advies, ook bereikt met clandestiene bijlessen,… ja… dat weet ik wel… jij hebt ook heel veel tijd aan hem gegeven… maar toch… nou zitten ze hem wijs te maken, dat hij, wanneer hij die doorstroomtoets goed maakt, naar het Stedelijk Gymnasium kan, want dattie dan een score hoger kan halen en dat is dus VWO en VWO is hetzelfde als atheneum/ gymnasium, dus… ze hebben hem nog niet opgegeven… nee… dat kon nog niet… kan pas in maart… echt wel! Dus wat denk je? Dat joch zit grijs van ellende in de klas. Zo zielig! Op van de zenuwen! En zo zijn er nog een paar… Dat moesten ze toch afschaffen… die toetsen, ja! Allemaal! Schieten we niks mee op! Is één van mijn stokpaarden… ja… weet ik… nou… dan hou ik daarover op. Niet ophangen nog: drie keer raden namelijk wat Kees me geflikt heeft, over toetsen gesproken, die flapdrol! Ik had de kar met de gameboys al een dag van te voren netjes in mijn klas klaarstaan, alles opgeladen en wel, kom ik op dag één het lokaal in: kar weg! Ja! Met alle gameboys en al… jahaaa… ik weet wel dat dat tablets zijn… laat me nou… Groep 8 zou de toets digitaal maken, toch? Kinderen blij, ik blij, want dan hoef ik het ook niet zelf na te kijken, weetjewel. Alles neutraal, nickt me daar die Kees de hele bubs onder de kont vandaan, IN OVERLEG MET Maarten. Ja, meneer de Lange voor jou… Ik op hoge poten naar Kees, die stuurt me naar Maarten, die zegt: Tsja, Kees had vorig jaar in groep 8 dat akkefietje met dat hij werd verdacht van het frauderen van de toetsuitslagen, weet je nog? Ja! De geruchten gingen, dat hij een aantal opgaven letterlijk met de kinderen had geoefend van te voren en dat hij hier en daar wat foute antwoorden ‘over het hoofd had gezien bij het nakijken’… zo ken ik er ook nog wel en paar… maar… eerlijk is eerlijk, dat getoets is gewoon super fraudegevoelig, toch? Ik vind van wel… Hoe dan ook: zijn groep had een uitzonderlijk goede eindscore behaald. Weet je nog wel, toch? Dat was jouw ouwe groep! Joh… dat kan je je toch nog wel herinneren? Die rel? Jij was zelf ook heel erg verbaasd over de uitslag… klopte helemaal niet met het voorlopige advies enzo… Hoe kan je dat nou niet meer weten, schat? Oh. De klap heeft ook je geheugen geraakt en niet alleen je been… excuus… anyway: nu mag Kees zich niet meer aan papieren toetsen wagen, maar moet hij zijn leerlingen alles digitaal laten maken. Moet van Maarten… Maar Kees zelf beweert, dat hij is ‘uitverkoren’ om ‘een pilot’ te draaien… hoe vind je die? Kan je je daar niet druk over maken, nu? Oh. Je kan het er niet bij hebben… teveel prikkels weer… nou vertel es dan: hoe gaat het verder met jou? Wat gaat die fysio zo met je doen?…. Jannie? Jannie?

Voor het vijfde minitheater is de jazz standard van S. Robin en Ch. Shavers gebruikt: Undecided. We zitten vast, mensen, in besluiteloosheid! Help! Doe er wat aan!

Muziek is een grote inspiratie voor de Roeptoeter. Kijk maar naar de minitheatertjes! Deze is gebaseerd op ‘I’ll never be the same’, een jazz standard  van Kahn, Mallnech en Signorelli.

En deze dan, Roeptoeter, van wie is deze titel? van J.Mercer en H. Warren en opnieuw is een jazz standard de inspiratie voor een minitheater!

Look at me… dat is de titel van nog zo’n klein theater. Eigenlijk is de titel Misty… de jazz standard die voor de inspiratie zorgde is van J. Burk en E. Garner.

Ach ja, waarom ook niet! Vort met de geit! Het minimuseumschoolproject is bij de Roeptoeter zelf uitgemond in het maken van 5 mini-theatertjes in oude dozen. Met een muziekje erbij… tsjonge jonge… scan de QR codes bij de foto’s en laat je verrassen! Het thema is dat van de gekooide vogels… gekortwiekt, gevangen, verstrikt. I know why a caged bird sings… M. Angelou en R. Dillworth schreven deze jazz standard.

De Roeptoeter krijgt een nieuwe poot: die van kunstenmaker! Toe maar!  Scan de QR codes en laat je op You Tube verrassen door Roeptoeters alter ego: Nellie van Vliet in popjes vorm. I know why a caged bird sings. Do you? Wil je alles in het echt beleven: bezoek dan de tentoonstelling van Studio 37 tijdens de komende Kunstlijn dagen: de eerst twee weekends van november 2023.

thema theatertjes

De Roeptoeter, ongevraagd adviesburo voor onderwijs en opvoeding, presenteert met trots de eerste publicatie in eigen beheer:
het biografie-blog-boek ‘Mijn vader Theo’, van auteur Corinne Rijks. Het is een verzameling korte, liefdevol bijtende stukjes over een markante man. Al tijdens zijn leven was hij legendarisch. Wat klopt er van al die verhalen over zijn streken en strapatsen? Hoe kwam het, dat hij veranderde van een niet te stuiten, idealistisch actievoerende vrijbuiter tot een bijna niet te stoppen complotdenker?
Onderweg van daar naar hier zette hij het recreatiecentrum Het Grote Bos in de bossen tussen Doorn en Driebergen op, leidde hij een asielzoekerscentrum avant la lêttre, voerde hij met groot succes actie voor Suriname, haalde hij miljoenen guldens op voor Kameroen door het organiseren van Palaver ’64, sleepte de studenten en docenten van de sociaal academie de Nijenburgh door de roerige jaren ‘70 en zo kunnen we nog wel even doorgaan! Bergen kon en heeft hij verzet, totdat hij vastliep in zijn protesten tegen de aanleg van de Betuweroute. Nieuwsgierig geworden? Bestel het boek dan via www.boekenbestellen.nl/boek/mijn-vader-theo en dan wordt het on demand voor jou geprint! Zegt het voort!

            flyer

De Roeptoeter op vrijersvoeten

www.deroeptoeter.nl is op vrijersvoe… eh… tikfout… uit-ge-ve-rijers-voeten!!!
Jazekerweljawel! Binnenkort groeit er aan de Roeptoeter, dat ongevraagd adviesburo voor onderwijs en opvoeding, dat publicitatiebeest, een nieuw, klein, vierde pootje: dat van mini-uitgeverij.
Het eerste boek staat al zo goed als in drukstand. De titel is: “Mijn vader Theo”. De auteur is: Corinne Rijks. De Roeptoeter noemt het zelf een ‘bioblogboek’, officieel heet het een biografie! Het is een verzameling liefdevol bijtende stukjes, die samen het portret schetsen van het meest onopgevoede wezen ter wereld ooit. En toch heeft hij op zijn eigen-wijze manier de geschiedenis een paar tikken in de goede richting weten te geven. Wordt vervolgd!

Vandaag komt de welgestelde vraag van een bezorgde moeder. Haar dochter van bijna tien vindt zichzelf dom. Wat kan de Roeptoeter doen, om deze bezorgde moeder een beetje te helpen? Vooral veel vragen stellen!!!

Mijn kind vindt zichzelf dom

\

Samantha is een held

En nou en of ze dat is! Maak kennis met Samantha. Ze werd gepest en zei er nooit wat van. Hoe pakten we dat aan? Hoe hebben we het pesten weten te stoppen? Wat heeft de Roeptoeter hiervan geleerd?

Kijk ook naar de casus over Jason of naar het artikel over groepsdruk. De links daarnaar  in Samantha’s PDF werken niet… Dat moet de Roeptoeter nog es beter leren uitvoeren. Technisch gesproken!

Meester Hendrik werkt met vluchtelingenkinderen. Hij wil van de Roeptoeter graag wat tips over dramalessen met niet teveel gepraat. Natuurlijk krijgt hij die! Klik maar op onderstaande link!

nieuwelanders in de klas

Maak kennis met Michaël, een dwarse gast, waar ik veel van heb geleerd, omdat hij mij onbewust helemaal op het verkeerde been had bij de start van groep 8. Hoe zat dat? Waarom was ik zo blind en doof? En wat had die kleine,  onschuldig ogende Berend ermee van doen?

, een engel met een b ervoor

Maak kennis met Jelger, een lieve slome dondersteen, die ik twee jaar bij mij in groep twee hield, met toestemming van zijn ouders, omdat we dachten, nou ja, dat hij misschien niet zo slim was… zeker niet zo slim als zijn briljante grote broer. Hoe mis kan een mens het hebben… Was het de hoogmoed van een goed opgeleide en ervaren leerkracht? Nee! Het was een kwestie van onvervalste oogklepperites…

Jelger is niet dom

Maak kennis met Pjotr. Wat een leuke gast was dat toch! Maar, waarom zeurde en piepte er dan telkens iets in mijn hoofd? Miste ik een alarmbel? Was er thuis iets aan de hand? Hoe kwam hij bijvoorbeeld aan die rare wondjes op zijn handruggen? En waarom had hij vaak geen eten of drinken mee naar school? Tijd voor een goed gesprek!

Pjotr doet het zelf

Ken je dat, beste lezer? Dat gekibbel thuis? Op de bank voor de teevee, of op de achterbank in de auto? Dat het gewoon nooit eerlijk is, omdat grote broer/ zus altijd iets wel mag en kleine kleine broer/ zus niet? Of andersom: dat die kleintjes altijd maar weer worden voorgetrokken omdat ze nog zo klein zijn en zo schattig? En dat de oudste het goede voorbeeld moet geven? Daarover gaat de welgestelde vraag van deze week:
Rivaliteit tussen onze kinderen

De Roeptoeter werd gevraagd zich eens te buigen over ‘je kind versneld naar groep 3 laten gaan’. Dus: een stukje kleutertijd over laten slaan. Waarom zou je dat nou kunnen doen? Is lang kleuteren niet een veel beter idee? Alles hangt natuurlijk af van hoe je het bekijkt en van de kleuter in kwestie. Vaak gaat het bij deze vraag om het wat slimmere jonge kind. de Roeptoeter buigt zich graag over dit dilemma. Lees je mee?

Onze jongste mag versneld naar groep 3

Maak kennis met Dirk. Een prachtige jongen in groep 8. Hij was de ideale leerling en razend populair bij de andere kinderen. Toch klopte er iets niet. Wat was er aan de hand? Er waren thuis problemen.

Iedereen wilde wel wat van Dirk

Het is een mooie dag in de herfst. Mijn man is boodschappen wezen doen en komt met dit merkwaardige verhaal thuis: Hij loopt met de boodschappen terug naar huis, als hij wordt ingehaald door een keihard rennende jongen, een kleuter nog. Het jongetje huilt ook keihard! Nu kijkt het ventje achterom. Schreeuwt een woedende vloek en steekt zijn middelvinger op! Nou ja! Naar mijn man? Nee! Naar iemand achter hem, aan de overkant van de straat. Zijn moeder? Dat achteromkijken had hij beter niet kunnen doen… hij botst in volle vaart tegen een lantaarnpaal en valt achterover op de stoep. Mijn man helpt hem overeind, klopt hem het vuil van zijn broek en geeft hem een zakdoekje. “Snuit maar even flink”, zegt hij. Het jongetje kalmeert. Er ontsnapt hem nog één keer een bibberende snik. Het is meer een diepe zucht eigenlijk. Maar dan nadert de persoon van de overkant en neemt het baasje, opnieuw boos, de benen. “Jurre, blijf staan!” wordt er geroepen. Het is inderdaad zijn moeder. Bij mijn man aangekomen stort zij haar hart uit. Moet zij niet als de sodemieter achter haar zoontje aan? Nee, die weet de weg naar huis wel… Nee, die Jurre van haar! Die wil maar niet deugen! Slim, sluw, geslepen, onhandelbaar, dwars, koppig, eigengereid, vaak boos en ontevreden.
“Bij u werd hij meteen kalm! Wilt u niet zijn opa worden? Niet? Ik meen dit serieus! Ik zit met mijn handen in het haar! Dan adopteren we u…. alstublieft?”

Maak kennis met Jurre! Waarom wilde hij niet deugen? En volgens wie?

Jurre wil niet deugen

Bij dit kijkje in de kleuterklas richten we onze blik op de stijfkop Franca, die de eerste drie maanden bij mij in groep 2 alleen maar met de kralenplank wilde werken. Hoe kwam zij aan zo’n sterke wil?

Franca en de kralenplank

Ontmoet een van ‘mijn’ vele tweelingen. Ik heb er elk jaar voor de klas wel één ontmoet. Of twee. Hoe zeg je dat? Zijn ze één of twee? Wie ben je? Ik ben twee!(gedicht van Jan Hanlo) Ik heb veel van ze geleerd, vooral van deze Q en Q. Lees je met me mee?

Casus

En weer heeft iemand de Roeptoeter een vraag gesteld. Dit keer is het Chantal. Ze kan het met haar vriend niet eens worden: gaan de kinderen naar de NSO of nemen ze een oppas aan huis? De Roeptoeter voelt zich vrij en vereerd! Lees je mee wat het antwoord zal zijn?

NSO of oppas aan huis