Schermpjesbabby’s
Onderweg van hier naar daar zag ik er weer één. In de bus. Wat een schatje, echt! Heel goed opgedroogd! Aan de ouders te zien een geslaagd resultaat van de multiculturele samenleving, of van tenminste één rake multiculturele samensmelting. Ik kon mijn ogen er bijna niet van afhouden. Het kersverse ouderpaar keek helemaal niet naar hun kind: pap en map tuurden onafgebroken op hun mobiele telefoons. Ze waren niet in gesprek met elkaar. Ze wezen niet op voorbijschietende bijzonderheden buiten. Ze deden geen kiekeboe met de kleine. Ze keken ook niet trots in het rond, met zo’n blik van: zie je dat? Deze hebben wij in elkaar geknutseld! Goed gelukt, toch? Zo willen we er wel tien!!! Het kleintje keek overigens ook niet op of om. Sliep het? Toen de buggy vlak langs mij reed, omdat het gezinnetje ging uitstappen, zag ik het waarom: ook de kleine had al een schermpje in één van de knuistjes geklemd en keek ademloos naar Peppa Pig. Ik bewonderde de behendigheid van de jonge ouders: zelfs bij het uitstappen, uitchecken, buggy tillen, op de stoep stappen en door, de drukte van de stad tegemoet, bleven hun blikken geplakt aan hun schermpjes.
Op de terugweg van daar naar hier spotte ik een andere schermpjesbaby. Een schone Italiaanse(?) moeder bus-te met deze kleine boef in een wagentje en een iets grotere boef op de eigen beentjes een stuk met mij mee. Moeder met scherm, vast in de linkerhand. Haar oudste boef praatte aan één stuk door tegen haar, zonder op antwoord te wachten. Dat kreeg hij ook niet, want ze was te druk. Het jongste kind zong/ humde/ brabbelde mee met Italiaanse (?) kinderliedjes, die tot hem kwamen door een babykoptelefoon!
En nu vraag ik me dit af: zouden deze schermpjesbaby’s van nu het later met hun kinderen weer helemaal anders gaan aanpakken? Analoog terug naar vroeger? Ver weg van de extreem geïndividualiseerde digitale communicatie naar gewoon een goed gesprek? Naar ouderwets interactief onderwijs, zonder digiwijsheden, met een krijtbord en direct oog- en oorcontact tussen leerkracht en leerling? Hoe ver moeten ze terug dan? Naar de Renaissance, zoals sommige populisten nu ‘ins Blaue hinein’ fabuleren? Mmmm…. Op zoek, www.deroeptoeter.nl , naar antwoorden op bovenstaande vragen en ondertussen, beste lezer dezes, alvast deze tip:
geniet, maar scherm met mate!