Schoolreisperikelen
Waarom, oh waarom, willen toch alle ouders zo graag mee op schoolreisjes? En dan vooral die ouders, zo lijkt het tenminste, die zich de rest van het jaar juist niet met schoolse activiteiten bemoeien! Of je nou aan het begin van het schooljaar, ter bevordering van de groepssfeer of aan het eind van het schooljaar, als feestelijke afsluiting, met de klas de dierentuin/ het pretpark/ het strand/ de educatieve trip ondergaat, dit blijft hetzelfde: voor de meeste kids is het één van de hoogtepunten van hun jaar, voor de begeleiders is het een dagje keihard werken. Dat begint al met het kiezen: welke ouders gaan er dit keer mee? Krijgen de klassenouders sowieso een plekje in de bus? Gaan de ouders van de ouderraad met voorrang mee? En welke ouder wil je er echt niet bij hebben en hoe breng je die boodschap over? “Ja, ik weet het, je staat bovenaan het lijstje, maar de keuze is gevallen op…. Want het is voor jouw zoon/ dochter eh…wat rustiger, nee, minder stressvol, eh, nee, hij of zij kan meer zichzelf zijn zonder jou?” Mmm….
Heb je dat probleem getackeld, dan moet je de groepjes gaan samenstellen. Wie bij wie en vooral die niet bij die! De notoire boeven juist bij elkaar? De klasse-autist weer gekoppeld aan de enige uit de groep, die wel met haar of hem kan omgaan? Ouders bij hun eigen kind of juist niet? En huh…ik heb nog één kind over…nee, ik kom er juist één tekort! Hoe kan dat nou weer?
Ondertussen staat je mailbox op knappen: “Ik had het mijn lieve schat beloofd om mee te gaan op schoolreis. Dit is zo’n teleurstelling!” “Mijn meisje mag absoluut niet met haar BFF in een groepje. Ze hebben vreselijke ruzie gehad!” “Onze zoon is die dag jarig. Hij gaat de klas op patat trakteren. Dat kan toch wel?” “Ik vind Drievliet geen goede bestemming voor een schoolreisje. Dat heeft geen enkele educatieve waarde en voegt niets toe!”
Op de dag zelve kán het zomaar gebeuren, dat een afgewezen ouder toch met een stalen gezicht de bus instapt bij een nietsvermoedende collega- leerkracht. Nee, de leerkrachten kennen niet allemaal alle meegaande ouders, zeker niet, wanneer je met drie klassen 5 en drie klassen 6 naar dezelfde bestemming gaat. We hebben wel eens in het Archeon gestaan met wel dertig begeleidende ouders, gezellig aan de koffie met appeltaart! Het is me twee keer gebeurd, dat een overbezorgde ouder gewoon achter de schoolreisbus is aangereden, met de eigen auto, om er in Artis/ De Julianatoren toch bij te zijn. Tsja… die stuur je bij de ingang echt niet weg… Ken je dat?
En als je dan aan het eind van het uitstapje terug op school bent en je zeker weet, dat je alle aan jou toevertrouwde koters weer helemaal heel en veilig bij de goede ouders/ opvang/ opa/ oma/ buurman hebt afgeleverd en je met dikke enkels en een warm hoofd zit uit te puffen in de koffiekamer met je collega’s, dan staat ineens die boze vader voor de deur! Of je even mee wil komen! Want Martien/ Marco/ Marietjes nieuwe jas/ tas/ schoolbeker/ horloge is kwijt/ stuk/ vies/ gestolen… Het is me zelfs één keer overkomen, dat er een moeder kwam klagen, dat ik haar dochtertje van vier “met haar schoenen verkeerd om aan en haar jasje scheef dichtgeknoopt zo uit de bus had laten stappen….”
Nee, begrijp me niet verkeerd! Schoolreisjes zijn de bom! Als alles goed gaat, is de schoolreis echt een hoogtepunt! Zeker weten! Ook voor de begeleiders. Tuurlijk wel! Je ziet de pret, de glimmende oogjes van de kinderen, de krullen in de neuzen. Heus! Ze hebben zo’n plezier met elkaar en kijk die nou eens boven zichzelf uitstijgen en behulpzaam zijn! En wat lossen ze de kleine misverstandjes goed met elkaar op! En wat houden ze iedereen goed bij elkaar! En wat delen ze lief de kilo’s snoep die zijn meegegeven! Natuurlijk valt er wel es een kind uit een klimtoestel en moet je sussen en pleisters plakken. En natuurlijk ben je wel eens een kind een tijdje kwijt! Maar ze zingen in de bus “we zijn er bijna” en willen zich verstoppen voor de ouders als ze terug zijn bij school. En de meeste buschauffeurs zijn gezellig en goed ingesteld op het jeugdige publiek. Dan mag de radio keihard aan! Meezingen! Tsja… dat er altijd wel ergens één kind het teveel aan snoep/ patat/ fristie er weer uitgooit in zo’n bus, daar kan niemand iets aan doen. Spuugzakjes bij de hand! Op naar de volgende keer!