Moeders was boos!
‘Man och man och man’, zou mijn vader zaliger hebben gezegd in een situatie zoals dewelke ik jullie, aandachtige volgers, vandaag wil beschrijven. Zou je dat nog kunnen zeggen anno nu? Man och man? Of zou je dat moeten afwisselen met ‘vrouw och vrouw och vrouw’? Of met alle denkbare gendervariaties daartussen in? Ga je daar een blog aan wijden, Roeptoeter? Lekker woke! Nee! Dat was maar een zijlijntje, zoals ik er zovele graag in zou slaan… Nee, ik dacht vandaag terug aan de moeder van Kreon. Rhea? De moeder van die Griekse tragediekoning uit het verhaal van Antigone? Nee! Met Kreon, bedoel ik hier die leuke lieve, jonge gast uit mijn groep 6, die natuurlijk niet echt zo heette. Hij en zijn broertje waren vernoemd naar Griekse goden. (Hoe hoog kunnen ouders de lat leggen?) en deze naam kwam daar een beetje bij in de buurt, zie je? Ik botste gisteren tegen hem op bij het station. ‘Kent u me nog?’ vroeg hij. Hij was niet echt veranderd, hij was altijd al prachtig, maar nu in jong volwassen staat. ‘Natuurlijk ken ik je nog? Hoe gaat het met je?’ Het ging heel goed. Hij was zo goed als klaar op de ALO en al aan het werk als trainer van de selectiegroep junioren hockey bij een gerenommeerde club. Goed gedaan, Kreon!
Bij het vervolgen van mijn reisje dacht ik terug aan deze oktoberjarige, jonge en speelse leerling, die elk jaar weer met de hakken over de sloot van de ene groep naar de andere was gezeild en die bij mij een beetje onderuit was gegaan in groep 6. De lesstof steeg hem daar iets te hoog boven de lieve pet. Vader, Grieks, Franstalig, zat regelmatig vast in het buitenland, niet in ’t gevang, maar als piloot en moeder, top secretaresse, Nederlands, Engelssprekend met haar man, raakte als parttime éénouder dan vaak volledig in de stress. Ze had in het verleden al eens een periode thuisgezeten met een burn-out. Bij het voorlaatste voortgangsgesprek hadden we, moeder en ik, n.a.v. Kreons achterstand gesproken over de verschillende opties om hem te helpen. Het leek haar een goed idee, om hem groep 6 nog es te laten doen, maar misschien zou hij ook geholpen kunnen worden met extra begeleiding en/ of een aangepast lesprogramma? We spraken af hier twee weken over na te denken. Zij zou haar man en Kreon dan polsen over het eventuele zittenblijven, ik zou de IB ‘er advies vragen over de eventuele extra begeleiding. Zo dacht ik tenminste, dat het zou gaan!
Aan het eind van nadenkweek één stond echter de oma van Kreon, moeders moeder, woedend in mijn klas om mij duidelijk te maken,’ dat een kleinzoon van haar niet bleef zitten, never nooit niet’ en aan het begin van nadenkweek twee stuurde mijn directeur een razende mail van moeder door. Ik kreeg er van langs! Ik had Kreon niet goed begeleid, voor spek en bonen in de klas zattie, ik kende hem niet goed, zag met dedain op hem neer, vond hem dom, ik had niet aan de bel getrokken , ik hield mij niet aan afspraken en ik huldigde nu het meer dan belachelijke standpunt, dat hij nog es een jaar bij mij, godbetert, in de klas zou moeten zitten!!! Ze eiste inzage in het dossier, vernietiging van het dossier en mijn onmiddellijke vertrek… Zij wilde nooit meer met mij praten…
Ken je dat, lezer? Dat je je stinkende best hebt gedaan voor je leerlingen, allemaal, stuk voor stuk, ook voor de Kreons in je groep en dat jij het toch op je bordje krijgt, wanneer die kleine Griekse Goden niet echt een Heracles noch Zeus blijken te zijn? Ja, ik weet het nog goed… het werd gesust, door de directeur, Kreon zat de laatste weken gewoon bij mij in de klas, maar hoefde geen toetsen meer te maken, die deed hij samen met de IB ‘er, ver weg van mijn verderfelijke invloed. Hij kreeg geen rapport ( ik stopte hem wel een opbeurende brief toe) en ging met extra begeleiding door naar groep 7 en 8, alle hands aan dek!
Kreon is goed terecht gekomen, gelukkig en is mij altijd vriendelijk blijven toelachen. Maar als ik denk, dat ik zijn moeder zie, dan duik ik nog steeds weg… zo diep heeft dit me geraakt toen. Gek toch? Zoveel meer succeservaringen staan hier tegenover en dan evengoed die herinneringsnaald, die af en toe blijft hangen in ‘de moeder van Kreon groef’… Nou ja, mocht jou dit overkomen, geachte leerkracht, weet je dan gesteund door collega’s over heel de wereld en bedenk: onder de woede van elke ouder zit vooral diepe zorg voor hun kind.