BOA (Bureau voor Ongevraagd Advies)
Beste mensen, geef nooit wie dan ook waar ter wereld ongevraagd advies! Dat kan je grote problemen opleveren! Kijk daar mee uit!
Zelfs als er iemand met een klaaghoofd als het ware een beetje op je schouder wil komen uitmiezeren, vraag dan eerst aan jezelf, zachtjes, in je hoofd, “Willie ze zeuren of willie een oplossing?” Aan sommige van je naasten kan je deze vraag misschien ook es hardop stellen…wie weet maakt dat de zaak dan meteen lekker duidelijk? Of je krijgt het direct met ze aan de stok!
Dat krijg je sowieso, maar dan met een omweg, wanneer je ze Ongevraagd Advies gaat geven. Doe dat dus niet! Ook deze vermijden: “Mag ik jou een tip geven?” Niet doen! Wacht tot ze het zelf aan je vragen: “Corinne, mag ik jou om advies vragen? Corinne, kan je mij een tip geven?” Dat maakt het verschil!
Zo niet, klem dan de kaken op elkaar, hou je smoel in pokerfacestand, zet je verstand op neutraal, even geen meninkjes enzo, dan red je het vermoedelijk. Ga je wel in de “we- gaan -dit- es- even- voor- je- oplossen, schat- modus, wees dan voorbereid op heftige reacties en misschien zelfs wel verwijten! Dan kan het zomaar ineens over jou gaan, goede raadgever (betweter!) met je beste bedoelingen.
Voorbeeld? Voorbeeld!
Zaterdagochtend, vroeg, de kleine suup is al open. Ik spoed mij voor een snelle boodschap derwaarts. Het is stil op straat. Al ruim voordat ik bij de ingang van de supermarkt ben, hoor ik een kind krijsen: “IK WIL HET ZELLUF DOEN!” Het gekrijs komt uit de supermarkt. Ik denk nog: “Draai je om, Rijks, hier zit je niet op te wachten”, maar de snelle boodschap is ook een dringende!
Aan het eind van het gangpad staat de krijser: een prachtig gelukt multi-cultureel mannetje. Wat een ogen! Wat een mooie krullen! Boodschappen doen met paps. De kleine man, ik schat hem 4 jaar, wil alle spullen van de lijst- in- paps- hand uit de schappen pakken en in de kar kieperen. Maar sommige producten staan te hoog . Dus die pakt paps! Hij moet dat stiekum doen, want als hij betrapt wordt door zijn mooie, boze zoontje, dan gaat het gekrijs in de turbo stand! Het gaat nu om een pak macaroni. De vader haalt, hulpeloos gebaar, de schouders op en zet het pak macaroni terug in het pasta- schap, maar dan lager! Stopt het gekrijs? Neen, beste lezer, want de kleine man heeft door, dat het pak eerst ergens anders stond en daar wil hij het ZELLUF PAKKEN! Dus moet zijn vader hem optillen… Paps kijkt nu om zich heen. Hij vangt mijn blik. Kent hij mij van school? Wil hij advies van een doorgewinterde opvoed professional? Vast wel! Dus, in plaats van snel door te lopen en hem in het voorbijgaan desnoods sterkte te wensen, zeg ik: “Mag ik je 3 tips geven?”
Ik tel mee op mijn vingers: “1: Nee zeggen. 2: Nee zeggen en 3: Nee zeggen en dat 3 weken volhouden!”
Was dat verstandig? Nee! Zijn het goede tips? Ja! Viel het in vruchtbare aarde? Mwah… Gaat paps er meteen mee oefenen? Vermoedelijk niet…
Zijn verbaal scherpe reactie zal ik hier niet herhalen. Dat zou het niveau van dit geblog ernstig naar beneden halen.
Ik was in ieder geval met mijn dringend snelle boodschap nog veel sneller thuis dan verwacht!