Tijdens mijn zaterdagse rondje door de kleine suup, vang ik een conversatie op tussen twee medewerkers. Ik heb ruim de tijd om het gesprek te volgen, want ik sta bij de bottleneck in de route: de warme broodjes. Geheel Coronaproof, op gepaste afstand. De medewerkster achter de broodjes is in de grote vakantie met partner en kinders wezen kamperen op de camping, die haar was aangeraden door de ouders van de jongen, die elke zaterdag bij deze kleine buurtsuper de vakken vult.
Ze hadden het daar goed voor elkaar, hoor! Alles zo schoon en netjes. En veel plek voor iedereen.
Dank je. Ik zal het doorgeven. Ook nog gezwommen?
Ja, heerlijk en ook bij het zwembad was alles tip top geregeld.
Gaan jullie nog es?
Zeker weten! Nog bedankt voor de tip! En hoe was jouw eerste week op school?
Saaaaai!
Hoe dat zo?
Ik kom dus van de Montessori school en ben gewend aan korte instructies en veel zelfstandig werken, maar hier is het andersom…eindeloze lange uitleg, echt zinloos en dan per les nog hooguit vijf minuten zelf aan de slag…
Oepsz…daar verliest de middelbare school in kwestie in de 1e weken van het nieuwe schooljaar een zo op het oog gedreven en goed gemotiveerde en stevig voorbereide HAVO 4 leerling. Hoe lang zal het duren, eer deze frisse jongere de kont tegen de krib gooit of afdwaalt naar andere spannendere prikkels bevredigende bezigheden? En waar gaat het mis? Moet het op de middelbare school radicaal anders geregeld gaan worden? Struikelen dit soort jongens en meisjes over de door vooroordelen opgeworpen drempels, die het de gemiddelde MAVO leerling bijna onmogelijk maakt om soepel door te stromen? Wordt er getwijfeld aan hun motivatie? Hun zelfstandigheid? Hun intellectuele status? (Blech…even spugen van deze laatste term!) Lopen ze tegen de muur, die routine heet en treffen ze docenten, die, moegestreden, nu al jaaaaren dezelfde procedures en protocollen volgen en door alle regelgeving de leerlingen in hun klas niet echt meer zien zitten? Of zijn deze jongelui het slachtoffer van hun over-ambitieuze ouders, die koste wat het kost hun offspring, the fruit of their loins, willen opzwepen tot het hoog-hoger-hoogst beklimmen van de schoolladders? Terug naar de suup:
Nou, dat klink inderdaad niet al te leuk…
Nee, dat is het ook niet. Maar (en hier klaart het gezicht op) als het niet gaat, dan mag ik naar zo’n privé-instelling met één op één onderwijs. Mijn vader weet dit niet, maar ik luisterde stiekem mee, toen hij het aan opa vertelde. Hij zei: Dan gaatie gewoon naar zo’n privé instituutje en daar kopen we voor hem gewoon zijn diplomaatjes als het moet. Geld zat!
Tsja…zo kan het ook! Koste wat het kost. Succes gegarandeerd?