Vingers in de lucht! (loopbaanillusies…)

Wie van jullie, lezers dezes, is echt geworden wat hij/zij dacht te worden toennie 15 of 16 jaar jong was? Vingers in de lucht! Ik tel er….5! Wow! Een betere score dan ik had verwacht! Want eerlijk is eerlijk: dat is bij de meesten van ons toch heel anders gegaan?

U daar, ja u , meneer, iets aan de bolle kant, ja, u, met dat pluizige hippe baardje: u wilde vroeger later astronaut worden! En iets later wilde u leraar worden in navolging van die fantastische biologiemeester in de brugklas. Maar de bêta vakken liepen niet zo goed en dus werd het Latijn en Grieks en na de middelbare studeerde u filosofie en geschiedenis. Briljant! Twee studies tegelijkertijd. U bent blijven hangen in uw barman-studentenbaan en nu bent u eigenaar van nog steeds diezelfde goed lopende kroeg in het centrum van een grote stad, diezelfde kroeg waar u ooit binnenkwam om de glazen te spoelen en al het gemorste bier op te dweilen. Loopt goed! No problemo! Mooi werk! Staat u goed!

En u mevrouw, mag ik u al mevrouw noemen? In mijn grijs geworden hoofd lijken alle jonge mensen nog maar 17…

U ging met een map vol prachtige tekeningen naar de kunstacademie. U droomde al heel lang van een leven als gevierd beeldend kunstenaar of beter nog: u wilde illustratrice van kinderboeken worden. Maar ook voor u liep het anders! U bent nu met veel plezier en grote inzet werkzaam als kleuterleerkracht, via uw studentenbaan als activiteitenbegeleidster bij diverse naschoolse opvangorganisaties. Top! U bent een fantastische en inspirerende juf!

En daar: achterin de zaal, ik zie het wel: drie maal uitgeloot bij medicijnen en dan nu via via via een zeer goede baan bij ’s lands grootste kruidenier! Niks mis mee. U kunt er een goed huis en een dikke auto van betalen. Houên zo!

Allemaal voorbeelden van loopbaanillusies. We hebben niets te willen…toch?

Mijn vader, die om weer heel andere redenen niet werd, wat hij misschien als jongen graag had willen worden, die zag het niet afronden van een school, opleiding, dure studie eerst als handicap op de arbeidsmarkt en bij het streven naar geluk, maar op den duur veranderde hij van standpunt: het werd in zijn ogen juist een aanbeveling! Dan somde hij een aantal beroemd en rijk geworden landgenoten op (Hennie Huisman, John de Mol) en kwam steevast uit bij zijn jongste broer en diens vrouw. Die werden niet beroemd, maar wel heel rijk. Een imperium opgebouwd from scratch: Gestart in het piepkleine winkeltje in huishoudtextiel van haar ouders, ze verkochten er baddoeken enzo, geëindigd als trotse bezitters van een winkelketen met meerdere vestigingen in het oosten des lands. Een duur en degelijk dames-en herenkledingconcern. Het draagt nog altijd de naam van de founding father: de vader van mijn tante. Knap!

Ergo: we roepen het wel tegen onze kinderen , thuis en op school, dat studie en opleiding het verschil zullen maken, maar we kunnen dat niet in alle gevallen garanderen.

Ze hebben meer aan doorzettingsvermogen en een neus-voor-kansen… zullen we daar  twee nieuwe schoolvakken van maken? Offe…zou dat dan juist weer averechts gaan werken op den duur?

Op school? Daar leren ze je alleen maar alles af en in het ziekenhuis maken ze je juist ziek….

Ja…zo lust ik er nog wel meer….